Afgelopen jaren had ik niet meer verwacht dat het mij nog zou lukken. Maar dat 2020 een jaar van mijlpalen en veranderingen ging worden, wist ik vorig jaar al. Toen zette ik een aantal grote stappen naar zelfstandigheid.
Nog niet zo heel lang geleden schreef ik over mijn zoektocht
naar werk. Ik schreef over dat het vaak niet makkelijk is en dat er veel
vooroordelen zijn als het gaat om de mogelijkheden in werk als je een beperking
hebt. Ik schreef over mijn jobcoachtraject, waardoor ik na lang zoeken een
goede coach vond, die mij momenteel helpt.
Het grappige is, dat ik aan het begin van het traject met
haar aangegeven heb, dat ik wilde dat het traject alleen op werk zou focussen.
Dat werkt natuurlijk niet als je rekening moet houden met CP en andere dingen.
Belangrijk is in te zien wat mogelijk is en waar mijn krachten liggen. Dat kan
natuurlijk niet als we alleen focussen op vacatures zoeken. Zo werkte ik steeds
aan mijn kracht & mijn kwaliteiten.
Gedurende dit traject ben ik erachter gekomen dat mijn
toekomst niet meer echt vastligt in het onderwijs. Onderwijs is leuk, maar ik
merkte dat het niet paste bij mijn kunnen en mijn belastbaarheid. Wat vind ik
nou echt super leuk? Schrijven is mijn passie. Dáár kan ik mijn hart & ziel
in kwijt. Ik vind het heerlijk om te schrijven voor mijn blog, om mensen te
inspireren en daarna de oprechte, lieve reacties een plekje te geven in mijn
hart.
Toen ging het heel erg snel. Aan de slag met mijn carrièreswitch; richting de communicatie. Nog voor mijn coach & ik alles goed en wel in kaart hadden gebracht, kwam er een vacature voorbij. Eigenlijk waren we daar nog helemaal niet aan toe. Ik moest mijn CV nog ombouwen, mijn LinkedIn et cetera aanpassen. En, omdat ik nog helemaal geen betaalde werkervaring had in deze branche, zou ik eerst een stage of een werkervaringsplaats gaan zoeken.
Die vacature liet mij niet meer los. Van het een kwam het
ander. In sneltreinvaart bouwde ik mijn CV om en werkte ik aan de perfecte
sollicitatiebrief. Er volgde een sollicitatiegesprek, een proefklusje, een
tweede gesprek en een spannende tijd voor het duidelijk werd: IK HEB EEN
BAAN!!!
Wow, wow, wow! Wat is dat tof en wat geeft dat energie. Ik
word daadwerkelijk gezien. Ik heb een nieuw doel in mijn leven. Voor het eerst
in een lange tijd is er geen afwijzing, geen negativiteit. Natuurlijk zijn er
dingen die ik anders moet gaan doen, die ik moet gaan leren, maar ik wil daar
meer dan 100% voor gaan. Daarnaast wordt er echt naar mij geluisterd. Rekening
houden met wat haalbaar is, wat kan en wat niet. Zo fijn dat een werkgever dat
kan en wil doen. Op deze manier kan ik rustig opbouwen en aan de werkzaamheden
wennen, zonder dat ik direct over mijn grenzen moet gaan.
Ongelofelijk… Ik had het nog niet voor mogelijk gezien… Het
kwam onverwacht, maar de kans is op mijn lijf geschreven. Uit de meeste
onverwachte dingen, kunnen hele mooie, bijzondere momenten komen. Mijn eerste
werkweek zit erop. Ik geniet met volle teugen van het werk en alle lieve
collega’s. Ik ben zó dankbaar voor de kans en ik heb super veel zin in mijn
tweede week. Lieve mensen, omarm het leven, geniet en pak alle kansen die je
pakken kunt. Jij kunt ook zo’n bijzondere kans krijgen!
Een baan vinden na het afstuderen is voor veel jonge mensen moeilijk. Het vele solliciteren, op gesprek gaan als je op gesprek mag komen, jezelf zo goed mogelijk presenteren en dan maar hopen op het beste. Soms heb je geluk en word je op je stageplek aangenomen na een succesvolle stage.